Mondavio, berg van de vogels!
Soms kom je tijdens je roadtrips op verrassende plaatsen uit. In 2018 hadden we nog een tussenstop nodig op het traject van Bologna naar Vasto. Door op de kaart ongeveer in het midden te prikken kwamen we uit bij de plaats Mondavio. Dat bleek een ware voltreffer!
We overnachtten in hotel La Palomba, dat recht tegenover de ingang ligt van de prachtige en zeer goed bewaarde burcht, La Rocca Roveresca. Ik weet niet of we geluk hadden, maar we konden de auto gewoon voor de deur op straat parkeren, gratis ook nog! La Rocca is een renaissance burcht, gebouwd van 1482 tot 1492 en ontworpen door ene Francesco di Giorgio Martini. Verzin ik niet allemaal zelf, staat op Wikipedia! Daar staat ook dat de naam Mondavio voortkomt uit het Latijn, Mons Avium, berg van de vogels.
Toen wij hier waren in september 2018 was het bijzonder rustig. Sterker nog, het leek wel of wij de enige toeristen waren die hier rondliepen. Dat maakte het allemaal natuurlijk nóg mooier. Wij realiseren ons dat wij ook maar gewoon ordinaire toeristen zijn en dus ook bijdragen aan de grote drukte op veel plaatsen in Italië, maar dat neemt niet weg dat het soms heerlijk is om als enige nieuwsgierige Aagjes ergens rond te kunnen kijken. Het geeft je het bijzondere gevoel dat jíj het dorpje helemaal zelf hebt ontdekt hoewel dat dorpje al eeuwen bestaat natuurlijk!
La Rocca is uiteraard te bezichtigen maar opende pas in de middag. Daarom hebben we eerst in het oude dorpje rondgewandeld om een paar mooie plaatjes te schieten. We vonden op het dorpsplein(tje) een klein terras waar we een caffè dronken (Bar Il Duca) en later hebben we heerlijk gegeten bij Ristorante Il Giardino, met prachtig uitzicht over het landschap van Le Marche.
’s Middags wandelden we naar de entree van La Rocca en kochten een kaartje bij een alleraardigste meneer. We genoten van het kleine museum dat in de burcht is gevestigd, maar vooral van de mooie uitzichten vanuit de toren! Wij waren naast een Italiaans stel op dat moment de enige bezoekers, dus ruimte in overvloed. We hadden in de wandelgangen gehoord dat er in Mondavio ook een mooi klein theater zou zijn en vroegen aan de “kaartjesmeneer” of dat vandaag ook nog open zou zijn. Daarop riep hij direct het andere stel bij zich en vroeg aan hen of zij ook graag het theater wilden zien. Hij nam ons toen allemaal mee (sloot de burcht eerst nog even af voor publiek) en begeleidde ons naar het theater waarvan hij ook de sleutel bleek te beheren. Daar kregen we een privérondleiding (nou ja, met dat andere stel samen dan). De ‘kaartjesmeneer’ bleek een enthousiaste verteller en hij wist ons allerlei feiten te melden over het theater (Teatro Apollo). Zo vertelde hij o.a. dat de vloer op mechanische wijze omhoog en omlaag gebracht kon worden. Dat deed men bijvoorbeeld wanneer er een feest was waarbij gedanst werd, dan werden de verschillende niveaus aan elkaar gelijk gemaakt waardoor een groter vloeroppervlak ontstond. Verder vertelde hij dat hij in een kerstkoor zat en ieder jaar in het theater mocht optreden. Wij beloofden hem ooit te komen kijken…!
